Totally back to basic !

Na afscheid te hebben genomen van onze KDG-collega's van het lager onderwijs vertrokken we voor een 2uur lange busrit naar het kinderboekenfestival part 3 in Marowijne. Eens aangekomen op het terrein mochten we al direct voor de laatste keer onze stands inrichten. Daarna trokken we naar onze slaapplaats. We sliepen op een mooi strand aan de Surinaamse rivier, aan de overkant konden we de lichtjes Frans-Gyuana zien. 'Zie ik de lichtjes van Frans-Gyuana, dan gaat onze hartjes snel tekeer''. We sprongen al snel in onze hangmat om er de volgende dag fris te kunnen staan. 

Dag1:

We zagen al snel een groot verschil met de vorige festivals. De bevolking van Marowijne zagen het kinderboekenfestival als een groots evenement dat niet snel voorkwam. De kinderen waren super enthousiast en deden met veel plezier mee aan de activiteiten. Alle stands waren al snel overbevolkt met mensen. Sommige scholen die in de voormiddag op bezoek waren, kwamen van héél ver. Er zaten verschillende scholen wel 8uur lang op de boot om te kunnen deelnemen aan het kinderboekenfestival. In deze tijd waren wij al met het vliegtuig van Suriname naar Nederland overgevlogen ! Wat ook héél hard opviel aan dit festival was dat er een grote taalbarrière heerste onder de kinderen. Velen verstonden ons niet en wij verstonden ook veel kinderen niet. Dit maakte het ons niet gemakkelijk maar het hield ons niet tegen om de kinderen een leerrijke en plezierige dag aan te bieden.

Het is ochtend geweest, het is middag geweest en het is avond geweest. De eerste dag zat er al snel op.

Dag 2

Na een hangerige nacht in de hangmat stonden we klaar voor de tweede dag van het festival. Doordat er veel minder kinderen in Marowijne zijn en omdat sommige scholen van héél ver moeten komen, hadden we het niet altijd zo druk in de voormiddag, behalve dan voor ons Isabelle. Zij werd gevraagd de cameraman, die niet kwam opdagen, te vervangen. Ze mocht standhouders interviewen en musicals filmen. De namiddag verliep zoals de vorige. om 20u moesten de mensen  het terrein verlaten want dan was het festival afgelopen. Maar niet alle kinderen waren het er hier met eens. Ze probeerden terug binnen te geraken door onder de afbakening te kruipen of door smoesjes te verzinnen om toch nog op het festival te kunnen blijven. Vervelend zou je denken, maar eigenlijk is het wel te verstaan. Er gebeurd bijna nooit iets in Marowijne en de kinderen willen er zo lang mogelijk van kunnen genieten. 

Het is ochtend geweest, het is middag geweest en het is avond geweest. De tweede dag zat er ook weer snel op.

Dag 3

De laatste dag van het festival is al weer aangebroken. Deze dag verliep zoals de andere. De organisatie van het kinderboekenfestival had de scholen van Marowijne opgebeld om te vragen of ze nog eens wouden langskomen omdat er de laatste dag maar weinig andere scholen op bezoek kwamen. Onze stands liepen weer vol met vrolijke kinderen en ook al was het voor sommige de 2e keer, ze kregen een nieuw aanbod zodat ze niet weer hetzelfde moesten doen. 's Avonds werden we verrast met een karaoke voor alle medewerkers. We zongen uit volle borst Vlaamse en Nederlandstalige liederen. Het afsluitlied van die avond was 'We are the world' van Michael Jackson. Het moment dat we allen samen dit lied zongen blijven we voor altijd onthouden. Na het mooie nachtegalengezang trokken we naar onze slaapplaats. Daar dronken we nog iets in een plaatselijke bar en sprongen dan weer onze hangmat in.

Het is ochtend geweest, het is middag geweest en het is avond geweest. De derde en laatste dag zat er ook weer snel op.

Dag 4

Na alles te hebben ingepakt, stond ons nog een lekker ontbijt te wachten. Wanneer we dit verorberd hadden, vertrokken we met de bus richting Paramaribo. Eens thuis aangekomen, deden we de wasjes en de plasjes. Ook maakten we onze zak klaar voor het volgend avontuur, namelijk Raleighvallen/Voltzberg in combinatie met een back to basic. ' s Avonds hadden we  ook nog een verrassingsfeestje voorzien voor een mede-stagiaire van de Stichting. Het werd een gezellige avond/afsluiter van het hele KBF.

Zondag: Back to basic

Vandaag vertrokken we voor 4 dagen de jungle in. Gsm's en horloges lieten we thuis. We hadden enkel onze hangmat en enkele reserve-kledij op zak ( ook toiletspullen hadden we meer, hoor : Once a girl, always a girl ;) ). Een rit van 3 uur met de jeep stond ons te wachten. Gelukkig namen we even pauze aan een kreekje om  ons te verfrissen en de benen te strekken, want met 4 personen op een 3-zitbank is niet meteen comfortabel, vooral niet gedurende 3 uur. De jeep was niet ons enige vervoersmiddel. Een bootje stond ons op te wachten om ons naar het onbewoond eiland te vervoeren. Na anderhalfuur kwamen we aan op onze bestemming. Een eiland midden in de rivier, omringd door verschillende tropische diersoorten en de mooie natuur. We hingen onze hangmat op aan de beschikbare bomen. Nu nog hopen dat het niet zou regenen 's nachts. 's Avonds genoten we van een lekkere zoute soep en een heerlijk kampvuur. Niet alleen met onze vrienden, maar ook met een boomboa (slang) en een boskikker. 

Maandag

Het opstaan was onbeschrijflijk. Rustig wakker worden in de mooie natuur met op de achtergrond verschillende dierengeluiden en het stromende water van de rivier. Wat wil een mens nog meer? We wilden rustig ontwaken, maar dat was buiten onze gids gerekend. Met een luide knal van het geweer werden we uit onze hangmat wakker geschoten. Na het ontbijt pakten we ons gerief terug in en vaarden we naar het tweede kamp. Tijdens onze boottocht mochten we getuige zijn van een moord. Een kaaimanmoord. Een van de bootsmannen schoot een kaaiman neer en deze zouden we dezelfde avond opeten. We gingen verder naar onze bestemming. Daar aangekomen zagen we dat het even onbewoond was als het eerste. Heerlijk! We genoten van een stevig middagmaal en vertrokken richting de Moedervallen. Tijdens de tocht leerden we overleven, zo hebben we maden uit een noot leren eten. Slijmerig, maar smakelijk! Na een tocht van een klein uurtje kwamen we aan de watervallen. We wisten niet dat de natuur zo mooi, maar ook zo pijnlijk kon zijn. Toen we onder de waterval wilden gaan staan, moesten we eerst door een pijnlijke stroming kruipen. Het zeewier schuurde tegen onze benen en liepen enkele wonden op. Maar het was het waard! 

Daarna gingen we op piranha-jacht. Er werd ons geleerd hoe met een vishengel om te gaan en mochten proberen ons avondeten te vangen. Helaas waren de vissen ons te slim af en moesten we 's avonds uithongeren, maar gelukkig was die kaaiman er nog. Onze gids/kok maakte een lekkere kaaiman-saté. Vermoeid van deze dag trokken we ons terug en sprongen in onze hangmat. De volgende dag zou vermoeiender zijn dan deze dag.

Dinsdag

We waren al vroeg uit de veren om de jungle in te gaan en de Voltzberg te beklimmen. Gedurende 3 uur liepen we in de jungle en leerden veel bij over de mooie natuur in Suriname. Zo hebben we enkele apen en vogels gespot. Ze bekogelden ons met takken en bladeren. Onze beenspieren werden op de proef gesteld bij het beklimmen van de Voltzberg. Na een kwartier de steile helling te hebben beklommen, mochten we genieten van een adembenemend uitzicht. We aten onze boterhammen op en besloten de tocht verder te zetten, want er dreigde een regenbui aan te komen. Deze moesten we voor zijn, anders zou de terugweg wel eens gevaarlijk kunnen zijn.

Na een recordtijd van 1 uur en 47 minuten kwamen we terug aan bij ons beginpunt. Daar mochten we voor een laatste keer genieten van een waterval. Wanneer de boot ons terug vervoerde naar ons kamp, mochten we onze reddingsvesten aandoen om meegesleurd te worden door de stroomversnelling. Snel was hij niet, maar spannend wel, als je weet dat er piranha's, kaaimannen, waterslangen en andere onbekende dieren onder je konden zitten. 

Na een heerlijk avondmaal bestaande uit piranha's trokken we met de boot naar een ander eiland. Daar genoten we van de sterrenhemel op een warme rots. Onze gids leerde ons een spelletje aan. Een spelletje dat je herinnert aan de slaventijd. Je moest met een noot over de kei schuren met draaiende bewegingen, terwijl een liedje werd gezongen. Wanneer het liedje gedaan was, werd deze noot op je handpalm gedrukt. Je kan al raden wat er gebeurt? Een rode vlek op ons handpalm door de felle warmte, die de noot afgaf.

Er stond immers nog 1 dier op onze checklist, die we graag wilden zien en oppakken en dat was de tarantula. En ja hoor, dit punt werd ook weggepinkt. Onze gids had een tarantula gevonden en we mochten deze op onze arm laten kruipen en zelfs op ons gezicht. Alweer een angst overwonnen!

We trokken terug naar ons kamp en genoten van onze laatste avond rond het kampvuur. We lachten, dansten, zongen, speelden spelletjes,... Een mooie afsluiter van deze 4-daagse.

Woensdag

We ruimden het kamp op en gingen de boot weer in voor een lange tocht van 2 uur. Gelukkig namen we een eetpauze aan de kant van de rivier. Het bleef niet alleen bij het eten, maar mochten onze schietskills laten zien. We kregen een geweer van 5-inch op onze schouder en moesten proberen de fles te raken. Laten we zeggen dat we nog veel mogen oefenen vooraleer we een echt dier zullen kunnen raken.

Na deze avontuurlijke pauze trokken we verder naar het vaste land waar de jeep ons stond op te wachten. Een rit van 3 lange uren op een hobbelig wegje moesten we weer ondergaan.

Thuis aangekomen namen we afscheid van onze gidsen en roken we pas hoe hard we stonken en hoe vuil we waren. Na een koude douche en een aantal wasmachines voelden we ons een stuk frisser, maar ook roder. Het rood was niet enkel van de bauxiet, maar ook van de zon. Dan maar een fles aftersun opsmeren.

Zo, onze laatste week zit er ook bijna op. Nog 2 dagen stage te gaan en een weekend genieten om dan maandag het vliegtuig te nemen richting België. 

Jullie zullen ons snel terug horen in levende lijve. Ons blogavontuur zit er spijtig genoeg op! We hebben met volle teugen genoten van dit avontuur en ervaringen opgedaan voor de rest van ons leven. We zijn blij dit met jullie te mogen delen op deze blog.

We love SU! We zeggen geen vaarwel, maar tot ziens!